Το θέμα δεν είναι πλέον να διερευνήσουμε ποια είναι η σύνθεση του επιστημονικού δυναμικού που χρειάζεται η χώρα, καθώς αν η διαμόρφωση των μισθών συνεχιστεί με την καθοδική πορεία που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια, πρακτικά δεν υπάρχει κανένας λόγος, ένας επιστήμονας να μείνει στην Ελλάδα. Το οικογενειακό μοντέλο που λειτουργούσε μέχρι σήμερα ως συνδετική ουσία, είναι πολύ πιθανό ότι θα ατονήσει μπροστά στην ουσιαστική ανάγκη επιβίωσης. Επομένως, όσο και αν ακούγεται δυσάρεστο, ίσως χρειάζεται να προβλέψουμε ποιες θα είναι οι ανάγκες άλλων χωρών σε επιστήμονες.